Toegevoegde waarde is die gedeelte van die waarde van 'n produk wat in 'n bepaalde organisasie geskep is. Dit is die verskil tussen die waarde van produkte wat verkoop en gekoopte goedere en dienste is.
Konsep op toegevoegde waarde
Toegevoegde waarde word bereken as die verskil tussen inkomste en die koste van goedere en dienste wat by eksterne organisasies aangekoop word. Laasgenoemde sluit veral die koste van grondstowwe en halfafgewerkte produkte in, herstel-, bemarkings-, instandhoudingsdienste, elektrisiteitskoste, ens.
Die toegevoegde waarde is die waarde van die produk (of diens) waarmee die waarde van hierdie produk tydens verwerking styg tot op die oomblik dat dit aan die verbruiker verkoop word. Dit bevat die loonfonds, huur, waardevermindering, huur, rente op die lening, asook die wins wat ontvang is.
'N Maatskappy het byvoorbeeld produkte van 100 duisend roebels verkoop. Vir die vervaardiging van hierdie produkte het sy grondstowwe vir 30 duisend roebels gekoop en ook 10 000 roebels betaal vir dienste aan eksterne kontrakteurs. Die toegevoegde waarde is in hierdie geval 60 duisend roebels. (100 - 30 - 10) of 60% van die koste van die finale produk.
Westerse ekonome deel ook die konsep van negatiewe toegevoegde waarde as ekstra verwerking nie net waarde tot die produk toevoeg nie, maar dit inteendeel verminder. In 'n markekonomie is hierdie verskynsel afwesig en is dit van toepassing op die beplande model.
Die maatskappy gebruik toegevoegde waarde op die volgende gebiede:
- salarisbetalings (lone, bonusse, vergoedings, bydraes tot buitebegrotingsfondse);
- betaling van belasting (behalwe vir belasting en BTW);
- betalings van bankrente, dividende en ander betalings;
- beleggings in die verkryging van vaste bates, R & D en ontasbare bates;
- waardevermindering van vaste bates.
As daar fondse oor is na al die uitgawes aangegaan, word dit Behou Toegevoegde Waarde genoem. Laasgenoemde kan ook negatief wees as die toegevoegde waarde onvoldoende is om alle koste te dek.
Bruto toegevoegde waarde
Onderskei tussen die begrip bruto toegevoegde waarde, wat bereken word op die vlak van ekonomiese sektore. Dit word gedefinieer as die verskil tussen die produksie van goedere (dienste) en intermediêre verbruik. Die opsomming van die bruto toegevoegde waarde van alle ekonomiese sektore vorm die som van die BBP op produksievlak.
Tussenverbruik - die totale waarde van verbruikte goedere en dienste vir die produksie van ander goedere (dienste). Dit is veral grondstowwe en materiale, gekoopte komponente en halfafgewerkte produkte, brandstof, elektrisiteit, ens.
Ekonomiese toegevoegde waarde
Ekonomiese toegevoegde waarde (EVA) is een van die metodes om die ekonomiese wins te bepaal, wat gebruik word om die bedryfsprestasie vanuit die perspektief van eienaars te ontleed. Dit is die wins van die onderneming uit sy aktiwiteite, netto belasting en verminder deur belegging in kapitaal (ten koste van sy eie en geleende fondse).
Formule EVA = wins - belasting - kapitaal belê in die maatskappy (die bedrag van die balansverpligting) * geweegde gemiddelde prys van kapitaal.
Ekonomiese toegevoegde waarde is dus minder as wins (en gevolglik meer verliese) deur die bedrag aan kapitaalbetalings.
